Hallo, hallo, bericht aan de bevolking ! Verleden zaterdag speelde onze B-ploeg in Diest en heeft haar match tegen Pingouin gewonnen, waardoor ze zich naar 1ste provinciale hijsten.
Bravo aan Hendrik (aka Erwin :) ), Christian, Michel en Benjamin voor deze schitterende overwinning ! Speciale vermelding voor Benj, die mij verbaasde, zowel door zijn maturiteit als door zijn spel (woorden van de coach) !
En er is nog iemand die mij verbaasde zaterdagavond, dan heb ik het natuurlijk over onze Michèle nationale. Nu wil u natuurlijk weten waarom natuurlijk ? Hou je vast, want dit zal je mond doen openvallen !
Michèle, Stéphanie en ikzelf hadden besloten om zelf naar Diest te rijden. Diest, dus... Waar, zoals u allen weet, haar tweede thuis is. Diezelfde Michèle die de weg van buiten zou moeten kennen en hem zelfs met gesloten ogen zou moeten kunnen doen.
Dat dacht je...
Alles begon op de parking van de club waar Michèle en ik, punctueel zoals een zwitsers uurwerk, werden berispt door Stéphanie, ook stipt maar lichtjes verdwaasd, want ze had ons niet gezien en dacht dat we vertraging hadden. Discussie (onder meisjes) gedurende 10 minuten om te weten te komen wie er eerst was, waar, hoe, waarom, dit alles om uiteindelijk te zeggen dat we elkaar niets meer te zeggen hadden over dit onderwerp. Om het kort te houden, we zetten ons in gang en begonnen een passioneel gesprek (onder meisjes) over de laatste weetjes van de club (niet aandringen, je komt niets te weten, of je zou een meisje moeten zijn).
Dan plotsklaps, roept Michèle ineens "Héééééé maar"......en zwijgt. De zenuwen gieren door mijn keel, "Héééé maar" wat dan ?! Deze twee korte woorden betekenden in feite "Verdorie, maar wat doe ik hier aan het Vier Armenkruispunt ?!?" (en ik, in mijn gedachten, "Verdorie, maar wat doe ik toch in deze auto ?!?").
We waren nochthans super aandachtig op de weg maar we konden enkel vaststellen dat er een misdadiger in het spel was, waarschijnlijk een supporter van Pingouin, die onze uitrit weggetoverd had, wat ook verklaart waarom we ze gemist hadden want ze was er niet meer. Niet uit haar lood te slaan door deze lepe truuk, trok Michèle aan de versnellingspook, trok haar handrem bruusk op, maakte een gecontroleerde slipper en maakte een bocht van 180°, de laatste James Bondfilm meer dan waardig. En hop, we waren terug vertrokken in de andere richting (maar niet op dezelfde rijstrook hoor, we hebben toch een minimum aan oriëntatiezin).
Met een vastberadenheid om je de adem af te snijden, waren we vertrokken en dit keer in de goeie richting. Michèle, zodanig enthousiast over het idee om de B-ploeg te gaan supporteren, heeft zelfs een piek van 130 km/u gehaald en stak 4 auto's en 1 vrachtwagen voorbij (ja, ja echt waar), en dit alles natuurlijk in een staat van totale euforie.
Tot plotsklaps zij mij ineens vraagt "kan je eens nakijken op de GPS, want ik weet niet meer welke uitrit ik moet nemen". Neen, laat me niet lachen, nog een verassing ?? Allez Michèle, je verwent ons teveel, niet overdrijven hé.
Op dat moment heb ik mijn ogen gesloten en intensief aan mijn familie en mijn leven gedacht. En oh mirakel, en ik weet nog altijd niet hoe, maar toch zijn we op tijd en stond aangekomen voor het begin van de wedstrijd.
Voor de B-ploeg en voor Michèle : PROFICIAT !!
Allez Hurricane !
- Login om te reageren
